Μια έρευνα για τις ηφαιστειακές εκρήξεις των προηγούμενων 300 χρόνων δείχνει ότι η ξαφνική δραστηριότητα στους μαγματικούς θαλάμους κάτω από τα ηφαίστεια μπορεί να είναι εποχιακή, αλλά και να επηρεάζεται από τη στάθμη των θαλασσών και τις μεταβολές του κλίματος.
Αλλά και οι τεράστιες ηφαιστειακές εκρήξεις μπορούν να αλλάξουν το κλίμα σε όλο τον πλανήτη, όπως συνέβη πριν από λίγα χρόνια στην περίπτωση του ηφαιστείου Pinatubo στις Φιλιππίνες. Οι εκρήξεις απελευθερώνουν τεράστιες ποσότητες αερίων στην ατμόσφαιρα, όπως θειικό οξύ,διοξείδιο του άνθρακα και υδρατμούς, τα οποία ενισχύουν το φαινόμενο του θερμοκηπίου και περικυκλώνουν ολόκληρο τον πλανήτη, μπλοκάροντας έτσι την ηλιακή ακτινοβολία και προκαλώντας πτώση της θερμοκρασίας στην επιφάνεια της Γης. Οι μεγαλύτερες εκρήξεις εκσφενδονίζουν, επίσης, πολύ μεγάλα ποσά αιθάλης και τέφρας στη στρατόσφαιρα, μειώνοντας έτσι το φως του ήλιου που πέφτει πάνω στον πλανήτη και κατά εντυπωσιακό τρόπο ελαττώνουν τη θερμοκρασία για χρόνια.
Το 1816 έμεινε γνωστό ως το "έτος χωρίς καλοκαίρι", στο οποίο καταστράφηκαν οι συγκομιδές ενώ προκλήθηκαν λιμοί καθώς και επιδημίες της χολέρας στην Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική. Αυτή η χρονιά έχει συνδεθεί με μια τρομερή ηφαιστειακή έκρηξη του Όρους Tambora στην Ινδονησία το 1815, που σκότωσε 70.000 ανθρώπους.
Μία σειρά από θεωρίες χρησιμοποιούνται για να εξηγήσουν την σύνδεση της αλλαγής της στάθμης του νερού με την ηφαιστιότητα. Διαφοροποιήσεις στη στάθμη προκαλεί κατάρρευση των πρανών ηφαιστείων σε παράλια και νησιά, λόγω απότομης διάβρωσης όταν το επίπεδο των υδάτων ανεβαίνει ή πέφτει ξαφνικά. Επίσης, την εποχή που έλιωναν οι πάγοι, οι τεράστιες ποσότητες νερού που απελευθερώθηκαν πίεσαν τον φλοιό της Γης κάτω από τα ηφαίστεια επιτρέποντας στο εγκλωβισμένο μάγμα να πεταχτεί προς την επιφάνεια με μεγάλη ώθηση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου